Küçük İşletmelerde Çalışan Çocuklar

Abstract

Türkiye'de Çıraklık Eğitimi, iki şekilde yürütülmektedir. Birincisi, bir ustanın nezaretinde, ustaya bağımlı olarak ve Ahilik kurallarına göre yürütülen geleneksel çıraklık eğtimi, ikincisi de, 1977 yılında çıkarılan 2089 Sayılı Çıraklık Eğitimi Yasasına (2089 Sayılı Çıraklık, Kalfalık ve Ustalık Kanunu) göre, Milli Eğitim Bakanlığınca yürütülen çıraklık eğitimidir. Geleneksel sistemde, tek kaynak ustadır. Her şey ustaya bağımlı olarak yürütülmektedir. Çırak mesleği için gerekli olan kuramsal bilgileri işi yaparken ustasından öğrenmektedir. Milli Eğitim Bakanlığınca yürütülen çıraklık eğitiminde ise, çırak, ikili bir sistem içinde eğitimine devam etmektedir. Bir sözleşme ile iş yerine giren çırak çocuk, hastalık, meslek hastalığı ve iş kazalarına karşı sigortalı olmakta, belli bir ücret almakta, ücretli izin kullanmakta ve haftada bir gün okula gitmektedir. Uygulamalı çalışmaları, işyerinde belli standartlara uygun olarak ustanın nezaretinde yaparken, bu uygulamalar için gerekli olan kuramsal ve uygulamalı meslek bilgisini de okulda öğretmenlerden almaktadır. İnceleme alanımız Milli Eğitim Bakanlığınca, okul-işyeri işbirliğine dayalı olarak yürütülen çıraklık eğitiminde çalışan çocukların durumudur.