Anne-Çocuk İlişkisinde Risk Faktörleri: Televizyona Maruz Kalma ve Anne-Çocuk Oyun Süresi

ÖZ

Bu araştırmanın amacı, televizyona maruz kalma süresi, anne-çocuk oyun süresi ve anne-çocuk ilişkisi arasındaki bağı ortaya koymaktır. Korelasyonel araştırma yöntemi kullanılarak gerçekleştirilen araştırmanın örneklemini İstanbul’da bir okul öncesi eğitimi kurumuna devam eden, yaşları 50-74 ay arasında değişen 73 okul öncesi dönemdeki çocuğun (33 erkek ve 40 kız) annesi oluşturmaktadır. Araştırmada anne-çocuk ilişkisini değerlendirmek için Çocuk Anababa İlişki Ölçeği ve aileye ilişkin demografik özellikleri elde etmek için kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde t testi, varyans analizi ve Pearson korelasyon katsayısı kullanılmıştır. Televizyona maruz kalma süresi, anne-çocuk oyun süresi ile anne-çocuk ilişkisi arasındaki bağı incelemek üzere çoklu doğrusal regresyon analizi yapılmıştır. Araştırma sonucunda, örneklemi oluşturan anne ve çocuklar arasında olumlu bir ilişki olduğu belirlenmiştir. Anne-çocuk ilişkisi ile bağlantılı olduğu varsayılan annelerin öğrenim durumu, yaşı, anne baba çalışma saatleri ile çocukların cinsiyeti ve doğum sırası değişkenlerinin anne-çocuk ilişki puanları üzerinde anlamlı bir farklılık yaratmadığı belirlenmiştir. Çoklu regresyon analizi sonuçları televizyona maruz kalma süresi ve anne-çocuk oyun süresinin birlikte anne-çocuk ilişkisini anlamlı düzeyde yordadığını ortaya koymuştur. Buna göre; televizyona maruz kalma süresi kontrol altında tutulduğunda çocuklarıyla oyun oynayan annelerin daha güçlü bir anne- çocuk ilişkisi kuracağı, öte yandan annelerin çocuklarıyla oyun oynadıkları süre kontrol altında tutulduğunda evde televizyona maruz kalma süresi fazla olan ailelerde annelerin çocuklarıyla daha zayıf bir ilişki kuracağı beklenmektedir.