Deneyimli ve Deneyimsiz Akademik Yazarların Atıf Uygulamaları

ÖZ

Akademik metinlerin temel özelliklerinden biri olan atıf, entelektüel bağ kurma, paradigmatik bağlılık gösterme, araştırmalarda ikna ediciliği arttırma ve kişilerarası ilişkileri yönetme (Paul, 2000), bir kaynağa dayandırma, örnekleme, vurgulama ve değerlendirme (Petric, 2007) gibi geniş bir yelpazede önemli retorik işlevlere sahiptir. Her ne kadar gerek diller arası gerekse bilimler arası çalışmaların konusu olsa da Türk akademik yazarların nasıl atıf yaptıkları üzerine yapılan çalışmalara pek rastlanmamaktadır. Bu nedenle, bütünce temelli bu araştırmanın amacı deneyimsiz Türk yazarlar ile deneyimli İngilizce konuşucusu yazarların akademik çalışmalarında atıfları nasıl kullandıklarını Systemic functional perspectives bakış açısı ve Değerlendirme Kuramı (Appraisal Theory) (Martin ve White, 2005) açısından incelemektir. Araştırmanın verileri Uygulamalı Dilbilim alanında yayınlanmış makalelerden derlenmiştir. Öncelikle bütüncedeki tüm atıf örnekleri tanımlanarak atıfların çoklu işlevleri arasında olan söylesimsel daralma veya söylesimsel açımlama boyutları da dikkate alınarak bütüncül analitik bir çerçevede incelenmiştir. Elde edilen nitel ve nicel bulgular, atıf yapma sıklığı, türü ve işlevinde benzerlik ve önemli farklar ortaya koymuştur. Bu benzerlikler ve farklılıklar, atıfta bulunulan bilgilerin doğasına, okuyucu kitlesi ve onların kültürü ile ilgili bilgibilimsel kuramlara, budundilbilim iletişim modellerine ve kültürel boyuttaki kişilerarası ilişkilere göndermeler yapılarak yorumlanmıştır. Bu bulgular ışığında ulaşılan pedagojik önerilerde çalışmada sunulmuştur.