Okul Öncesi Dönem Çocukların Kişilerarası Problem Çözme Becerilerinin İncelenmesi

ÖZ

Araştırmada okul öncesi dönem çocukların kişilerarası problem çözme becerilerini ve bu beceriye etki eden etmenlerin ayrıntılı bir şekilde belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla araştırmada nicel ve nitel araştırma yöntemleri birlikte kullanılmış ve araştırma “tarama modeline” uygun olacak şekilde planlanmıştır. Bu araştırma, mevcut durumu sorgulayan betimsel bir araştırmadır. Araştırmanın çalışma grubunu Giresun ilinde Milli Eğitim Bakanlığına bağlı on anaokulundan seçilen 152 çocuk oluşturmaktadır. Araştırmaya katılan çocuklar rastgele örnekleme yöntemiyle seçilmiştir. Araştırmanın verilerini toplamak için Özdil (2008) tarafından geliştirilen Kişilerarası Problem Çözme Ölçeği (KPÇÖ) kullanılmıştır. Öğretmen ve aile görüşmelerini yapabilmek için araştırmacı tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış bir görüşme formu kullanılmıştır. Araştırmada okul öncesi dönem çocuklardan nicel veri analizinde, öğretmen ve ailelerden nitel veri analizinde kullanılmak üzere üç farklı paydaştan veri toplanmıştır. Kişilerarası Problem Çözme Ölçeğinden alınan veriler analiz edildikten sonra analiz sonuçlarına göre en düşük puan alan çocuklar belirlenmiştir. Daha sonra bu çocukların sınıf öğretmenleriyle ve aileleriyle derinlemesine bilgi almak için görüşme yapılmıştır. Araştırmanın nitel verilerinin analizinde içerik analizi, nicel verilerinin analizinde ise ANOVA testi kullanılmıştır. Araştırma sonuçları incelendiğinde elde edilen nicel ve nitel verilerin birbiriyle örtüştüğü görülmektedir. Çocukların televizyon izleme süreleri ve aile yapılarıyla kişilerarası problem çözme becerileri arasında yapılan istatistik analizi sonucunda anlamlılık tespit edildiği görülürken, öğretmen ve ailelerinde çocukların aile yapıları ve televizyon izleme süreleri üzerinde yoğunlaştıkları görülmektedir. Öğretmenler çocukların kişilerarası problem çözme problemi olan çocukların gösterdikleri davranış sorunlarına ilişkin görüşlerini saldırganlık, sözel tehdit, paylaşmama, grup etkinliklerine katılmama, ağlama ve anne/babaya bağlılık, aileler ise saldırganlık, sözel tehdit, ağlama ve anne/babaya bağlılık temaları altında ifade etmişlerdir.